Τα πολιτικά μηνύματα δεν γίνονται πιο ωμά από τους ρωσικούς πυραύλους που χτύπησαν μια αμερικανικής ιδιοκτησίας κατασκευαστική εταιρεία τη νύχτα της Τετάρτης στη δυτική Ουκρανία, εκατοντάδες μίλια μακριά από τα χαρακώματα της πρώτης γραμμής ενός πολέμου χωρίς τέλος.
Η επίθεση, μέρος των πιο έντονων ρωσικών επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους στην Ουκρανία εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, έδωσε ώθηση στην αμετάκλητη διπλωματία της Μόσχας, η οποία ακινητοποιεί την ειρηνευτική προσπάθεια του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Έχει περάσει μια εβδομάδα από τότε που ο Τραμπ χειροκρότησε τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν σε ένα κόκκινο χαλί στην Αλάσκα. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει ενορχηστρώσει θεάματα και φωτογραφίσεις πολιτικών με Ευρωπαίους ηγέτες, και ο Λευκός Οίκος έχει διακηρύξει εκπληκτικές ανακαλύψεις. Αλλά οι υποκείμενες πραγματικότητες του πολέμου έχουν αλλάξει ελάχιστα.
Η Ρωσία εξακολουθεί να βομβαρδίζει και να πυροβολεί Ουκρανούς πολίτες. Έχει ανεγείρει νέα εμπόδια στην προσπάθεια του Τραμπ για γρήγορη ειρήνη, αντικρούοντας τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ ότι έκανε παραχωρήσεις. Αυτό που ισχύει στα τρεισήμισι χρόνια από την εισβολή της Ρωσίας ισχύει και τώρα. Ο Πούτιν δεν θέλει να τερματίσει τον πόλεμο. Μια σύνοδος κορυφής μεταξύ Ουκρανών και Ρώσων ηγετών – με πιθανή παρουσία του Τραμπ – που η κυβέρνηση προέβλεψε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόλις στο τέλος αυτής της εβδομάδας, παραμένει άπιαστο όνειρο.
Οι ελιγμοί αποκλεισμού της Ρωσίας καθοδηγούνται από τον Υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, έναν μάστορα των αποφρακτικών τεχνών της Σοβιετικής Ένωσης, τις οποίες έμαθε ως νεαρός διπλωμάτης πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Την Πέμπτη, ο Λαβρόφ προσπάθησε να ανοίξει ξανά τις διαιρέσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης που ο Πούτιν έβαλε στο στόχαστρο στην Αλάσκα, καταδικάζοντας τους συμμάχους των ΗΠΑ. «Βλέπω πολλά σημάδια ότι αυτή η δραστηριότητα στοχεύει ακριβώς στην υπονόμευση της προόδου που άρχισε να αναδύεται, σαφώς αναδύεται ως σύνοδος κορυφής στην Αλάσκα», δήλωσε ο Λαβρόφ.
Η ρωσική στρατηγική είναι σαφής: Να καθυστερήσει η διπλωματία για όσο το δυνατόν περισσότερο, προκειμένου να επιτραπεί στην αιματηρή και επίπονη στρατιωτική στρατηγική του Πούτιν να επιτύχει κέρδη στην πρώτη γραμμή.
Η πραγματικότητα της Ουκρανίας δεν έχει αλλάξει επίσης. Ο Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξακολουθεί να προσπαθεί να κατευνάσει τον Τραμπ εμφανιζόμενος ανοιχτός σε ό,τι προτείνει. Τουλάχιστον διέφυγε από το ταξίδι του στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα χωρίς άλλη καταστροφική έκρηξη. Αλλά ακόμα δεν μπορεί να δεχτεί την δηλητηριασμένη ειρήνη που προσφέρει ο Πούτιν. Η υποχώρηση στις ρωσικές απαιτήσεις για στρατηγικές παραδόσεις γης στην κρίσιμη περιοχή του Ντονμπάς θα προετοιμάσει τη Μόσχα για ένα νέο blitzkrieg στο Κίεβο στο μέλλον. Δεν είναι σαφές ότι ο Τραμπ το καταλαβαίνει αυτό.
Οι κορυφαίοι ηγέτες της Ευρώπης πραγματοποίησαν μια εντυπωσιακή επίδειξη ενότητας στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα. Προσπάθησαν απεγνωσμένα να αποσπάσουν τον Τραμπ από τον Πούτιν μετά την καταιγίδα παραχωρήσεων που έκανε στον Ρώσο ηγέτη. Αλλά το σχέδιο της Ευρώπης για εγγυήσεις ασφαλείας για μια μεταπολεμική Ουκρανία φαίνεται πιο ασαφές από ποτέ. Και δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τον Τραμπ.
Οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο θα βασιζόταν σε δύο όρους. Πρώτον, ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, οι ηγέτες του «συνασπισμού των προθύμων», θα ήταν, εάν χρειαστεί, έτοιμοι να πάνε σε πόλεμο – με τη βοήθεια των ΗΠΑ – εναντίον της Ρωσίας για να υπερασπιστούν την Ουκρανία. Και δεύτερον, ότι η Μόσχα θα υπέγραφε μια ειρηνευτική συμφωνία που θα συνδέει τα δυτικά στρατεύματα με την Ουκρανία σε μια συμφωνία αμοιβαίας άμυνας. Και τα δύο σενάρια είναι φανταστικά.
Παρόλα αυτά, ο Τραμπ αξίζει τα εύσημα για την ένεση ενέργειας στην ειρηνευτική προσπάθεια. Είναι ο μόνος ηγέτης που μπορεί να μιλήσει και με τις δύο πλευρές και που έχει την εξουσία να καλέσει έναν Ρώσο πρόεδρο στις ΗΠΑ και να συγκαλέσει συμμαχικούς ηγέτες στην Ουάσιγκτον αμέσως. Και ενώ ο Τραμπ συχνά κλίνει προς τον Πούτιν παρά προς τους δυτικούς συμμάχους του, δεν έχει αναγκάσει την Ουκρανία να παραδοθεί, όπως φοβόντουσαν πολλοί από τους επικριτές του. Η πίεση που ασκεί στους συμμάχους του ΝΑΤΟ να δαπανήσουν περισσότερα για την άμυνα θα βοηθήσει στην εξασφάλιση του μέλλοντος της Ευρώπης. Ένα γνήσιο επίτευγμα κληρονομιάς που θα μπορούσε να σώσει χιλιάδες ζωές στην Ουκρανία δεν αποκλείεται για έναν πρόεδρο που λαχταρά σεβασμό και την ιστορική επικύρωση.
Και μία εβδομάδα είναι επίσης ένας παράλογα σύντομος χρόνος για να αξιολογηθεί μια ειρηνευτική προσπάθεια. Οι ειρηνευτικές προσπάθειες σε μέρη όπως η Βοσνία και η Βόρεια Ιρλανδία ξεδιπλώθηκαν μέσα σε μήνες και χρόνια περίπλοκης διπλωματίας. Αλλά αυτή η προσοχή στη λεπτομέρεια είναι ακριβώς αυτό που λείπει από τον Τραμπ. Αυτός και ο απεσταλμένος του, Στιβ Γουίτκοφ, ένας συνάδελφος κατασκευαστής ακινήτων, μιλούν αδιάφορα για την Ουκρανία που κάνει ανταλλαγές γης – χωρίς προφανώς να κατανοούν τις οδυνηρές επιλογές που θα συνεπαγόταν αυτό, οι οποίες έχουν τις ρίζες τους στην εθνική ταυτότητα και στο αίμα που χύθηκε για την υπεράσπιση βασικών περιοχών.
Και τα διαχρονικά ερωτήματα για τον Τραμπ αναδύονται ξανά. Γιατί δεν θα επιβάλει την πίεση των ΗΠΑ που θα μπορούσε να επιβάλει μια χαλάρωση της σκληρής στάσης της Ρωσίας; Και γιατί επενδύει εμπιστοσύνη σε έναν Ρώσο ηγέτη του οποίου οι ενέργειες αξίζουν το αντίθετο;
Η πίστη του Τραμπ στον Πούτιν αποκαλύφθηκε σε μια καυτή στιγμή στο μικρόφωνο στον Λευκό Οίκο τη Δευτέρα.
«Νομίζω ότι θέλει να κάνει μια συμφωνία για μένα, το καταλαβαίνετε αυτό; Όσο τρελό κι αν ακούγεται», είπε στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν.
Είναι δύσκολο να πάρει κανείς τα λόγια του Τραμπ κατά γράμμα
Ο Τραμπ την Πέμπτη φάνηκε να προδίδει την απογοήτευσή του για το αδιέξοδο, σε μια αινιγματική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που υπαινίχθηκε υποστήριξη για τις ουκρανικές επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος. «Είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να κερδίσεις έναν πόλεμο χωρίς να επιτεθείς σε μια χώρα εισβολέα», έγραψε. «Είναι σαν μια σπουδαία ομάδα στον αθλητισμό που έχει μια φανταστική άμυνα, αλλά δεν της επιτρέπεται να παίζει επιθετικά».
Αλλά ένα μάθημα της περασμένης εβδομάδας είναι ότι είναι άσοφο να τονίζουμε οποιοδήποτε σχόλιο του προέδρου. Έχει εμφανιστεί παντού. Σε κάποιο σημείο τη Δευτέρα, για παράδειγμα, φάνηκε να υπονοεί ότι είναι ανοιχτός σε αμερικανικά στρατεύματα που υπηρετούν σε οποιαδήποτε μεταπολεμική δύναμη διαβεβαίωσης στην Ουκρανία. Γρήγορα υποχώρησε μετά την αναταραχή στα μέσα ενημέρωσης του MAGA.
Μια εβδομάδα μετά τη συνάντησή του με τον Πούτιν, ωστόσο, η φήμη του Τραμπ και η εικόνα του ισχυρού άνδρα που καλλιεργεί αδιάκοπα είναι έτοιμες για αμηχανία. Τον παρωδίασαν ξανά. Αυτό υπονομεύει την βασική λογική της προεδρίας του – ότι είναι ο μεγαλύτερος διαπραγματευτής στον κόσμο.
Είναι ένα πράγμα να επιπλήττεις μικρότερα έθνη με δασμούς και να εκφοβίζεις τους Ευρωπαίους που βασίζονται στις ΗΠΑ για άμυνα. Αλλά η συνάντηση του Τραμπ με τον Πούτιν και η αποτυχία του να νικήσει τον ηγέτη της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, σε έναν εμπορικό πόλεμο υποδηλώνει ότι οι πραγματικά σκληροί άντρες χλευάζουν τη μυθολογία του περί «Τέχνης της Συμφωνίας».
Πριν αφαιρέσει από το τραπέζι τις αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Ρωσίας – την ίδια την απειλή που πιθανώς παρέσυρε τον Πούτιν στην Αλάσκα – ο Τραμπ παραπονέθηκε ότι ο Πούτιν ήταν έτοιμος να μιλήσει για ειρήνη, αλλά στη συνέχεια έστειλε μια δολοφονική ομοβροντία πυραύλων στην Ουκρανία.
Πηγή: CNN’s Clare Sebastian
Leave a Reply